SENSİZLİĞE NİÇİN MAHKUM ETTİN BENİ

Canım… Biricik aşkım…
Sensiz yaşadığım bir gün bile
bana azabın en şiddetlisini yaşatırken,
bir ömür sensiz nasıl yaşarım ki! …
Hangi doktor, hangi reçete yüreğimdeki acıyı dindirebilir ki? …
Hangi derya, hangi okyanus söndürebilir ki yüreğimdeki yangını?…
Sensiz geçen o bir güne dahi lanet ederken
ya şimdi ne yapayım?…
Sensiz ne günüm gün ne gecem gece!…
Hiç bir şeyin tadı yok eskisi gibi!…
Sensizliğe alışamadım, alışamıyorum da…
Hep aklımdasın; hep gönlümdesin…
Ben yaşadıkça da bende varolmaya devam edeceksin…

Ama söyle be gülüm! …
Sensizliğe niçin mahküm ettin beni?!